Balık Çorbasına Ne Koyulur? – Bir Kase Anı, Bir Tutam Sevgi, Bir Kaşık Hayat
Bazı yemekler sadece mideyi değil, kalbi de ısıtır. Balık çorbası da onlardan biridir. Her kaşığında bir deniz hikâyesi, bir kıyı hatırası, bir çocukluk anısı vardır. Bugün sana bir tarif değil, bir hikâye anlatacağım. Bir kadının sabrını, bir erkeğin planını, bir çorbanın sırrını…
Sabahın Sessizliğinde: Hamsi Reis ve Elif’in Hikâyesi
Karadeniz’in küçük bir sahil kasabasında, sabahın ilk ışıkları denizin üstünde gümüş gibi parlıyordu. Hamsi Reis, her zamanki gibi limana doğru yürürken, ellerinde balık dolu fileleri vardı. Yanında eşi Elif, pazardan aldığı sebzeleri taşırken, “Bugün balık çorbası yapalım mı?” diye sordu.
Hamsi Reis durdu, biraz düşündü.
“Olur ama planlı yapalım,” dedi. “Balığın başı ayrı, kılçığı ayrı kaynasın. Soğanları küp küp değil, ince doğra. Baharatı sonradan ekleyeceğiz.”
Elif gülümsedi. “Sen yine mühendis gibi tarif veriyorsun,” dedi. “Ben kalbime göre koyarım malzemeyi.”
İşte o an, mutfakta küçük bir dünya kurulmuştu:
Bir tarafta stratejiyle çalışan bir adam, diğer tarafta duygularla pişiren bir kadın.
Ama ikisi de biliyordu: o çorbanın asıl lezzeti, birlikte yapmaktan geçiyordu.
Balık Çorbasının Kalbi: Malzemeler Değil, Niyet
Elif tencerenin başında, özenle sebzeleri doğradı. Soğan, havuç, patates, biraz da kereviz…
“Renk olsun, tat dengesi kurulsun,” dedi.
Hamsi Reis ise ciddi bir yüzle balıkları temizliyordu.
“Balığın türü önemli,” dedi. “Kalkan ya da levrek en iyisidir. Eti dağılmaz, suyu berrak olur.”
Aralarında küçük bir tartışma çıktı.
Elif, “Ben uskumruyu daha çok seviyorum, daha ev sıcaklığı var,” dedi.
Hamsi Reis başını iki yana salladı. “Bilimsel olarak yağ oranı fazla, çorbayı bulanık yapar.”
Ama sonra birbirlerine baktılar, gülüştüler. Çünkü asıl mesele ne balıktı, ne sebze… Asıl mesele birlikte bir şeyler yapmanın huzuruydu.
Bir Kaşık Bilim, Bir Tutam Duygu
Aslında ikisi de haklıydı. Gıda uzmanları, balık çorbası için beyaz etli balıkların — levrek, mezgit, kalkan gibi — en uygun türler olduğunu söylüyor. Çünkü bu balıklar hem aromayı dengeliyor hem de çorbanın suyunu bulandırmadan lezzet katıyor.
Ama Elif gibi “kalpten pişirenler” bilir ki, çorbanın sırrı ölçüde değil, hissiyatta.
Biraz limon suyu, bir tutam karabiber, belki de bir yaprak defne… Hepsi o anki ruh haline göre değişir.
Çünkü çorba, insan gibidir. İçine ne koyarsan, onu yansıtır.
O Günün Sonunda: Çorba Kaynadı, Kalpler Isındı
Çorba yavaş yavaş kaynarken, evin içini mis gibi bir koku kapladı.
Elif kaşığı aldı, tadına baktı. Gözlerini kapatıp “Eksik bir şey var,” dedi.
Hamsi Reis hemen defteri çıkardı. “Ne eksik? Tuz mu, karabiber mi?”
Elif gülümsedi.
“Yok,” dedi, “sohbet eksik.”
O an, her şey anlam kazandı.
Balık çorbasına sadece sebze, baharat, limon suyu değil; biraz sevgi, biraz muhabbet, biraz da anılar konulmalıydı.
Gerçek Tarifle Sembolik Tat Arasında
Eğer sen de “Balık çorbasına ne koyulur?” diye merak ediyorsan, işte sade bir cevap:
Beyaz etli balık (levrek, kalkan, mezgit)
Soğan, havuç, patates, kereviz
Defne yaprağı, karabiber, limon suyu, tuz
Zeytinyağı ve biraz sabır
Ama işin özü, bunlar kadar ölçülebilir değil. Çünkü her çorba, yapanın hikâyesini taşır.
Birinin elinde annesinin tarif defterinin izi vardır, diğerinin kalbinde bir sahil anısı.
Senin Balık Çorbanın Hikâyesi Ne?
Sen çorbayı nasıl yaparsın?
Tuzu ölçerek mi koyarsın, hisle mi?
Balığı dikkatle seçer misin, yoksa evde ne varsa ondan mı yaparsın?
Yorumlarda anlat… çünkü her tarifin ardında anlatılmayı bekleyen bir hikâye vardır. 🍲💙